Na co do OKF-u? Sprawdź repertuar na najbliższy tydzień!

• 2 DNI W NOWYM JORKU

16.30 oraz 20.30

Francja/ Niemcy/ USA 2011
Reżyseria: Julie Delpy
Wykonawcy: Chris Rock, Julie Delpy, Dylan Baker, Kate Burton, Malinda Williams i in.

Humorystycznie przedstawione różnice kulturowe między Amerykanami a Europejczykami, czyli Francuzami. Owacyjnie przyjęta na festiwalu w Sundance kontynuacja „Dwóch dni w Paryżu”, porównywanych przez krytykę z najlepszymi komediami Woody’ego Allena. Po rozstaniu z Jackiem, Marion (Julie Delpy) przenosi się do Nowego Jorku, gdzie, przygotowując wystawę swoich fotografii, poznaje słynnego prezentera radiowego Mingusa (Chris Rock). Wszystko zdaje się ich dzielić, ale to właśnie w ramionach obdarzonego wyjątkowo ciętym dowcipem gwiazdora eteru ponętna Francuzka znajdzie pocieszenie po miłosnym zawodzie. Ich sielankę zakłóci nagła wizyta ekscentrycznego ojca Marion (ojciec reżyserki Albert Delpy) i jej wiecznie niezaspokojonej seksualnie siostry. W dodatku, gdy pracami utalentowanej artystki zainteresuje się bogaty playboy (Vincent Gallo), nowojorski romans barwnej pary zamieni się w prawdziwą lawinę kulturowych i miłosnych nieporozumień.

• OBURZENI

18.30

Francja 2012 , 90 min.
Reżyseria: Tony Gatlif

Dokument. Betty, młoda dziewczyna z Afryki, zostaje wyrzucona u wybrzeży Grecji z łodzi nielegalnych emigrantów. Tak rozpoczyna się jej podróż przez kolejne kraje Europy. Po krótkim pobycie w Paryżu, dziewczyna dostaje się do Hiszpanii, gdzie trafia w sam środek Ruchu Oburzonych i przyłącza się do manifestujących na ulicach Madrytu ludzi. Najnowszy film Tony’ego Gatlifa, twórcy kultowych „Exils”, „Gadjo dilo” i „Vengo”, tym razem zabiera widzów w podróż po zrewoltowanej Europie. Film powstał w oparciu o 13-stronicowy esej „Czas oburzenia!” Stéphane’a Hessela, 93-letniego weterana ruchu oporu we Francji, dyplomaty i duchowego ojca Oburzonych, w którym wzywa on czytelników do zakwestionowania aktualnego niesprawiedliwego systemu społecznego. Gatlif, znany z bodaj najpiękniejszych transowych scen we współczesnym kinie, łącząc dokumentalne zdjęcia z fabularnymi scenami, w doskonały sposób pokazuje dzisiejszą zbuntowaną Europę widzianą oczyma nielegalnej imigrantki. Pokazuje znane z medialnych przekazów obrazy Oburzonych w Grecji i Hiszpanii, ale odkrywa jednocześnie drzemiącą w nich wizualną poezję. W społecznym problemie szuka rytmu, ujmującego detalu, finezji. Dzięki temu tworzy na ekranie obrazy jakby wbrew surowym, krzyczącym zapisom rzeczywistości – na przekór rozgoryczonym hasłom z transparentów, wznoszonych przez Oburzonych. Film „Oburzeni”, pokazywany premierowo na Berlinale 2012, był jednym z najżywiej dyskutowanych tytułów festiwalu.